رابطه میان Interleukin 4 و 12 با اندازه ضایعات مزمن پری‌اپیکال

سابقه و هدف: ضایعات مزمن پری‌اپیکال دندان، عبارتند از بروز پاسخ التهابی مزمن در بافت‌های اطراف انتهای ریشه دندان. نظر به اینکه سلول‌های T helper، سلول غالب در این ضایعات می‌باشند، بنابراین این تحقیق با هدف تعیین رابطه میان غلظت IL-4 (به عنوان مهم‌ترین سایتوکاین القا کننده تمایز T helper2) و IL-12 (به عنوان مهم‌ترین سایتوکاین القا کننده تمایز سلول‌های T helper 1) با اندازه ضایعات مزمن پری‌اپیکال صورت پذیرفت. مواد و روشها: در این مطالعه تحلیلی، 38 نمونه از ضایعات مزمن پری‌اپیکال، مشتمل بر 18 مورد ضایعات با قطر بزرگتر یا مساوی 5 میلی‌متر (گروه مورد) و 20 نمونه ضایعات کوچکتر از 5 میلی‌متر (گروه شاهد) جمع‌آوری شدند. نمونه‌ها به مدت 72 ساعت، مورد کشت بافت قرار گرفتند. پس از آن با استفاده از روش ELISA نسبت به تعیین غلظت IL-4 و IL-12 در مایع رویی کشت نمونه‌ها اقدام شد. از آزمون‌های Mann-whitney U و ضریب همبستگی Spearman برای تجزیه و تحلیل‌ داده‌های آماری استفاده شد.یافته‌ها: اینترلوکین‌های 4 و 12 در تمام نمونه‌ها مشاهده شدند. میانگین optical density مربوط به IL-6, IL-4/IL-12, IL-12,IL-4 به ترتیب، 006/0±054/0، 01/0±060/0، 116/0±909/0 و 200/1±0902/0 برآورد گردید. فقط بین IL-4 و IL-12 همبستگی معنی‌دار آماری وجود داشت (001/0Pنتیجه‌گیری: با انجام این تحقیق مشخص گردید که احتمالاً در ضایعات مزمن پری‌آپیکال، سلول‌های T helper1 و T helper2 فعالانه به یک نسبت شرکت دارند که این امر می‌تواند بازتابی از جمعیت مختلط باکتریایی در این ضایعات باشد.